| ثبت نام کارگاه رول پلی و ایفای نقش به شکل عملی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (اکت) با تدریس دکتر پیمان دوستی در مهر و آبان ۱۴۰۰ به شکل حضوری و آنلاین شروع شد. به منظور کسب اطلاعات بیشتر و ثبت نام، اینجا را کلیک کنید |  |
ثبت نام کارگاه رول پلی اکت
دکتر پیمان دوستی
تمرین درآوردن زره در درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (اکت)
با استفاده از تمرین درآوردن زره در درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (اکت)، فرآیند پذیرش و توجه‌آگاهی صورت می گیرد.
منبع: دوستی، پیمان. قدرتی، گلناز. ابراهیمی، محمد اسماعیل. (۱۳۹۷). راهنمای درمان گروهی بر اساس پذیرش و تعهد درمانی. انتشارات امین نگار: تهران.
سفارش این کتاب
«چند لحظه ای برای عکس‌العمل نشان دادن به این موضوع تامل کنید: تا به امروز، خشم شما مانند یک لباس زره مانند عملکرده است تا شما را از درد، آسیب و غم و اندوه‌تان محافظت کند. متأسفانه این درد، آسیب و یا غم و اندوه مانند یک زخم است که تا زمانی که به آن دقیق نپردازید، بهبود نمی‌یابد. بنابراین اگر می‌توانید زره‌های خود را از خود دور کنید و زخم زیر آن را مورد مراقبت قرار دهید. از خودتان بپرسید «در پس این خشم چیست؟ احساسات واقعی و درونی من چه مواردی هستند؟”.
دانلود ویدیو کارگاه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (اکت)
بدن خود را اسکن کرده و احساسات قدرتمند را شناسایی کنید. بر قوی‌ترین و سخت‌ترین احساسات تمرکز کنید. آن را مانند یک دانشمند کنجکاو مشاهده کنید، در آن نفوذ کنید، برای آن یک اتاق بسازید و اجازه دهید آن را همانطور که وجود دارد، درک کنید. جریان این احساس را با انگشتان خود حس کنید، شکل آن را بر روی پوست خود احساس کنید. دست خود را بر روی این منطقه قرارد هید و مالش دهید، همانطور که یک پرستار مراقب، دستش را روی سر یک بیمار قرار می‌دهد. احساس گرمای دست خود بر این درد را احساس کنید. در آن نفوذ کنید و بگذارید همانجا بماند. این درد را تسکین دهید.
سفارش این کتاب
اجازه دهید وجود داشته باشد، حتی اگر آن را دوست ندارید. جریان گرما را از دست خود به ناحیه‌ی درد احساس کنید. انتظار نداشته باشید درد از بین برود. ممکن است درد کاهش یابد، یا به همان صورت باقی بماند. نکته این است که آن را بپذیریم و به دنبال خلاص شدن از آن نباشیم. به جای تلاش برای خاموش کردن درد با استفاده از بروز خشم خود، یک اتاق برای آن بسازید و اجازه بدهید در آن بماند.
دانلود ویدیو کارگاه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (اکت)
چندین بار کلمه “آرام باش” را بی صدا بگویید. به آرامی درد خود را درمان کنید، فرض کنید این یک کودک در حال گریه است که نیاز به آرامش دارد. اطراف آن را لمس کنید. در نهایت، به تنفس خود توجه کنید و تمرین تنفس ذهنی را برای چند دقیقه انجام دهید. سپس چشمان خود را باز کنید و با اتاق اطراف خود ارتباط بر قرار کنید».
شناسایی موانع اقدام متعهدانه در درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (اکت)
در این تمرین به افراد کمک می‌شود تا موانع اقدام متعهدانه را شناسایی و راه‌هایی برای رهایی از این موانع را پیدا کنند.
منبع: دوستی، پیمان. قدرتی، گلناز. ابراهیمی، محمد اسماعیل. (۱۳۹۷). راهنمای درمان گروهی بر اساس پذیرش و تعهد درمانی. انتشارات امین نگار: تهران.
سفارش این کتاب
«اغلب مردم هنگامی که تغییرات مثبتی در زندگی خود ایجاد می‌کنند، معمولاً موانع روانی را نیز تجربه می‌کنند. هنگامی که شما تصمیم به تغییر بگیرید، به صورت معمول ذهنیت شما برای تفکر منفی آماده خواهد شد: “من خیلی درگیر هستم”، “من نمی‌توانم آن را انجام دهم”، “من شکست می‌خورم”، “خیلی سخت است” و مانند اینها. موضوع جلوگیری از آنها نیست، بلکه اگر با این افکار درگیر شویم، آنها می‌توانند از حرکت رو به جلوی ما جلوگیری کنند.
دانلود ویدیو کارگاه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (اکت)
خود داری از بهانه آوردن
ذهن یک دستگاه بهانه ساز است و هنگامی که ما حتی به انجام کاری که ما را از منطقه‌ی آرامش دور می‌کند، فکر کنیم، تمامی دلایلی را که به ما می‌گویند ما نمی‌توانیم آن کار را انجام دهیم، یا نباید آن را انجام داد یا هیچ‌وقت نباید آن را انجام دهیم را مطرح می‌کند: خیلی خسته هستم، خیلی مشغول هستم، مهم نیست، خیلی سخت است، من به اندازه کافی خوب نیستم، نمی‌توانم این کار را انجام دهم، من شکست خواهم خورد، من خیلی مضطرب هستم و غیره. و اگر بخواهیم قبل از انجام کارهايي که در زندگي واقعا مهم هستند، صبر کنيم و منتظر روزی باشیم که ذهن ما بهانه سازی را متوقف کند،… ما هرگز شروع به حرکت نخواهيم کرد. بنابراین اگر همراهی با بهانه آوردن یک مانع جدی برای عمل باشد، به طور طبیعی آن را هدف قرار می‌دهیم: به عنوان مثال “آه! دوباره داستان “من نمی‌توانم آن را انجام دهم”، از تو ممنونم ذهن من! “
سفارش این کتاب
اجتناب از ناراحتی ناشی از تغییر
تغییر معمولا باعث احساس ناراحتی، به ویژه اضطراب می‌شود. شما باید این ناراحتی را قبول کنید تا به جلو حرکت کنید.
قبول کردن درگیر بودن
گام اول این است که قبول کنیم درگیر هستیم. ضرب و شتم خود برای درگیر بودن کار ثمر داری نیست و به جای آن شما می‌توانید این تجربه دشوار را به فرصت‌هایی برای توسعه پذیرش خود و مهربانی با خود تبدیل کنید. از خودتان بپرسید: «آیا می‌توانم خودم را به عنوان یک انسان بپذیرم، گرچه من به طور موقت درگیر شده‌ام؟»، «آیا می‌توانم به جای اینکه خود مرا بکشم، مهربان و با شفقت باشم؟»
تمایل به رشد کردن
تمرین مهارت‌های جدید اغلب خسته کننده یا حوصله سربر است و پیگیری اهدافی که ما را از “منطقه راحتی” بیرون می‌کشند، تقریبا همیشه اضطراب قابل توجهی را ایجاد می‌کند. بنابراین اگر ما تمایل به ایجاد ناراحتی نداریم، بدیهی است که اقدامی هم نخواهیم کرد. بنابراین می‌توانیم از خودمان بپرسیم: «آیا مایلم احساس ناراحتی داشته باشم تا بتوانم آن چه را که لازم است انجام دهم؟» یا «آیا می‌خواهم با دست‌های خالی و گره‌ای درشکمم و درقفسه‌ی سینه و یا وجود یک صدا در سرم که چیزهای ترسناکی را به من می‌گوید، برای رسیدن به چیزهایی که برای من مهم است اقدام کنم؟». اگر مایل نیستید که برای این ناراحتی‌ها اتاقی بسازید، ممکن است نیاز داشته باشید که: ۱) مهارت‌های پذیرش خود را تقویت کنید؛۲) هدف ساده‌تری را در نظر بگیرید که کمتر موجب ناراحتی می‌شود.
دانلود ویدیو کارگاه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (اکت)
از دست دادن انگیزه
اگر اهداف خود را از نظر دور کنید، انگیزه خود را نیز از دست خواهید داد. برای ادامه حرکت، مطمئن شوید که می‌دانید ارزش‌هایتان چیست. ُاطمینان حاصل کنید که واقعا با ارزش‌های خود ارتباط برقرار می‌کنید. اطمینان حاصل کنید که اینها ارزش‌های شما هستند نه ارزش‌های دین، فرهنگ و یا والدین شما.
ارزش‌های خود را مشخص کنید
ادامه دهید تا ارزش‌های خود را روشن کنید و اطمینان حاصل کنید که هدف‌ها یا اقدامات متعهدانه‌ی شما مستقیما از ارزش‌های شما به دست می آید.
سفارش این کتاب
درخواست پشتیبانی
حمایت اجتماعی اغلب به شدت ایجاد انگیزه می‌کند. آیا می‌توانید یک شریک، دوست، فامیل، همکار یا همسایه پیدا کنید که با آنها بتوانید آرزوها و دستاوردهای خود را به اشتراک بگذارید؟ کسی شما را تشویق و پشتیبانی می‌کند؟ موفقیت‌های شما را تشخیص داده و شما را تشویق می‌کند؟
آیا یک گروه یا یک دوره وجود دارد که بتوانید در آن عضو شوید و برای این هدف مفید باشد؟ آیا می‌توانید یک “گروه همراهان ورزشی” پیدا کنید تا با شما ورزش کنند یا “دوستان تحصیلی” که به شما در انجام تمرین‌هایتان کمک کنند؟
دانلود ویدیو کارگاه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (اکت)
استفاده از یاد آوری ها
برای ما فراموش کردن اهداف‌مان بسیار آسان است. پس چگونه می‌توانیم “یادآورها” را ایجاد کنیم؟ آیا می‌توانیم پیام‌ها یا هشدارها را در رایانه، تلفن همراه، تقویم یا دفترمان تعریف کنیم؟ آیا می‌توانیم از مردم در شبکه پشتیبانی بخواهیم که به ما یادآوری کنند؟ آیا می‌توانیم یادداشت‌هایی را روی آینه یا یخچال و یا داشبورد ماشین بچسبانیم؟
اجتناب از اهداف افراطی
اطمینان حاصل کنید که اهداف شما از امکانات و توانایی شما تجاوز نمی‌کنند و یا شما نهایتاً دچار شکست نخواهید شد. منابع لازم می‌توانند مهارت، زمان، پول و سلامت جسمانی باشند».
تمرین برگ ها روی نهر در درمان پذیرش و تعهد (اکت)
در این تمرین قصد داریم نحوه نچسبیدن به افکار و قضاوت نکردن آنها را تمرین کنیم. به این منظور فرآیند زیر را دنبال می‌کنیم.
منبع: دوستی، پیمان. قدرتی، گلناز. ابراهیمی، محمد اسماعیل. (۱۳۹۷). راهنمای درمان گروهی بر اساس پذیرش و تعهد درمانی. انتشارات امین نگار: تهران.
سفارش این کتاب
«یک موقعیت راحت پیدا کنید. چشمان‌تان را ببندید و یا به یک نقطه خیره شوید و چند نفس آرام و عمیق بکشید. تصور کنید در کنار یک نهر آرام و زیبا نشستهاید. بر سطح آب نهر، برگهایی شناور هستند. در ۵ دقیقه بعدی هر فکری که به ذهنتان میرسد را بر روی یک برگ قرار دهید و بگذارید شناور بماند. اگر ذهن شما می‌گوید “این احمقانه” است، آن کلمات را بگیرید، بر روی برگی قرار دهید و بگذارید شناور شوند و اگر ذهن شما می‌گوید “این خسته کننده است” آن کلمات را نیز بگیرید، بر روی برگی قرار دهید و بگذارید شناور شوند. اگر ذهن شما به جای کلمات تصاویر را احضار می‌کند، هر تصویر را بر روی برگی از درخت قرار دهید و بگذارید شناور شود.
دانلود ویدیو کارگاه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (اکت)
گاهی ممکن است به دام یک فکر بیافتید و از ادامۀ تمرین باز بمانید، مشکلی نیست. کاملا عادی است و باید انتظار داشته باشید بارها و بارها این اتفاق رخ دهد. این به شما بینشی می‌دهد که ببینید چقدر آسان، ذهن شما را به سمت داستانها میکشاند. به محض اینکه متوجه شدید که از ادامۀ تمرین باز مانده‌اید، دوباره شروع کنید. طولی نمیکشد که ذهن شما دوباره به کار میافتد. اگر افکار مشابه و یکسانی به ذهنتان خطور می‌کند، مشکلی نیست. هر بار فقط آنها را روی برگها قرار دهید. اگر این تمرین به صورت منظم انجام شود، واقعاً به گسترش مهارت گسلش شما کمک می‌کند. انجام آن ۲ بار در روز به مدت ۵ تا ۱۰ دقیقه ایده آل است».
تمرین همراه با قضاوت ها در درمان پذیرش و تعهد (اکت)
از تمرین همراه با قضاوت‌ها به منظور ایجاد فرآیند گسلش استفاده می شود.
منبع: دوستی، پیمان. قدرتی، گلناز. ابراهیمی، محمد اسماعیل. (۱۳۹۷). راهنمای درمان گروهی بر اساس پذیرش و تعهد درمانی. انتشارات امین نگار: تهران.
سفارش این کتاب
«برای لحظه‌ای به فکرهایی که دارید توجه کنید. حتی اگر در حال حاضر فکر می‌کنید که فکر خاصی ندارید، به آن هم توجه کنید. آنها چه احساس‌هایی در شما به وجود می‌آورند؟ فکرهایتان را در دفترچه‌تان یادداشت کنید. آنها را خلاصه کنید. برای مثال اگر در حال حاضر به‌این فکر می‌کنید که “اضطراب دارید و باعث بالا رفتن تپش قلب شما شده است”، آن را به صورت خلاصه بدین شکل یادداشت کنید که “اضطراب دارم”. حال می‌خواهیم با سه قدم کمی عقب‌تر بیایستید و این فکر را کمی از دور تر تماشا کنید، پس فکرتان را به صورت زیر یادداشت کنید:
دانلود ویدیو کارگاه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (اکت)
- فکری دارم که می‌گوید، “اضطراب دارم”.
- من متوجه هستم که، فکری دارم که می‌گوید، ” اضطراب دارم”.
- داشتم فکر می‌کردم که، من متوجه هستم که، فکری دارم که می‌گوید، ” اضطراب دارم”».
حال دوباره سعی کنید این مراحل را انجام دهید، هر بار که هر مرحله را انجام می‌دهید، با هشیاری کامل به آن توجه کنید. متوجه باشید که این شما هستید که این فکر را دارید. این شما هستید که به اینکه فکری دارید توجه می‌کنید. این تمرین را برای سایر افکارتان هم انجام دهید. انجام دادن سه بار یا بیشتر در روز، می‌تواند مفید واقع شود.
تجربه هیجانات ناشی از احساس درد در افراد مشابه است
تهران- ایرنا- عضو سازمان نظام روانشناسی و مدرس دانشگاه گفت: در شرایط کرونا با خود و اطرافیانمان بیشتر مهربان باشیم و بدانیم همه انسان‌ها زمانی که در شرایط تحمل درد هستند، افکار و احساساتی مشابه آنچه ما تجربه می‌کنیم، دارند و ما افرادی غیرطبیعی نیستیم.
دکتر پیمان دوستی روز سه شنبه ۹ شهریور ۱۴۰۰ در گفت و گو با خبرنگار گروه دانشگاه و آموزش ایرنا اظهار داشت: زمانی که بدن در شرایط شدید استرس قرار می گیرد و حالت جنگ یا گریز در بدن فعال می شود تا اندازه ای سیستم ایمنی بدن رو به ضعف می رود.
وی افزود: در شرایط چالشی مثل آنچه اکنون در شرایط پاندمی کرونا در حال تجربه آن هستیم از جمله تجربه اضطراب، غم، ترس، خشم و سایر هیجان ها، امری کاملا طبیعی است. اما آنچه آنها را آسیب زننده می کند و به شدت آنها می افزاید، شیوه تعامل ما با هیجان ها است.
دوستی تصریح کرد: این موضوع در حالی است که در دوران پاندمی کرونا، از گوشه و کنار شنیده می شود که باید اضطراب و استرس خود را مهار کنیم تا سیستم ایمنی ضعیف نشود. حال در همین شرایط، برخی افراد عزیزان خود را از دست داده اند و به نوعی در حال تجربه سوگ یا سایر هیجان های ناخوشایند هستند. از طرفی گروهی دیگر خود یا عزیزانشان به نوعی درگیر بیماری هستند و سیلی از هیجان ها به سوی آنها روانه می شود.
این روانشناس با اشاره به اینکه گروهی نیز مثل کادر درمان از نزدیک شاهد درد کشیدن بخش زیادی از هموطنانشان هستد، خاطرنشان کرد: در چنین شرایطی جامعه نیز این پیام را منتقل می کند که برای دور کردن استرس از خود باید مثل یک تکه سنگ باشید تا بدون هیچ احساس یا هیجان ناخوشایندی عذاب کمتری بکشید، اضطراب و استرس نداشته باشید و از شر افکار منفی در امان بمانید. اما سوال اینجاست که این پیام ها تا چه اندازه کارآمد و موثر هستند؟
دوستی ادامه داد: این درست مصداق شرایطی است که فردی شما را با طناب به صندلی ببندد و به یک دستگاه اضطراب سنج وصل کند، بعد با یک اسلحه بالای سر شما بایستد و بگوید، چنانچه کوچکترین علائمی از اضطراب را نشان دهید، به شما شلیک خواهم کرد.
این مدرس دانشگاه اضافه کرد: بعید می دانم کسی بتواند در چنین شرایطی اضطراب نداشته باشد.
وی تاکید کرد: در واقع مغز ما طوری طراحی شده است که در شرایط چالشی، هیجان های مربوط به همان شرایط را از خود نشان دهد و در این وضعیت چنانچه ما تلاش کنیم تا آن هیجان ها را تجربه نکنیم، در واقع مغز پیام را چنین دریافت می کند که شرایط چالشی تر است و شدت آن هیجان بیشتر می شود.
این روانشناس خاطرنشان کرد: آنچه آنها را آسیب زننده می کند و به شدت آنها می افزاید، خود آنها نیستند، بلکه شیوه برخورد ما مانند تلاش برای فرار یا سرکوب آنها است که باعث می شود آن افکار و هیجان ها آسیب زننده شوند. به زبانی دیگر، در اکثر مواقع ما به دنبال پیروی از خط و مشی هستیم که جامعه درباره برخورد با این هیجان ها و افکار به ما گوشزد می کند و اغلب سعی به فرار و سرکوب آنها را داریم اما جالب است بدانیم این رویه به خودی خود به شدت آن می افزاید و بدن بیشتر حالت جنگ یا گریز را تجربه می کند که این امر با ضعیف تر شدن سیستم ایمنی بدن در ارتباط است.
دوستی گفت: یکی از راهکارهای جایگزین که در این شرایط می تواند کمک کننده باشد، جلب حمایت های اجتماعی است. این امر بدان معناست که فرد یا افرادی را داشته باشیم که بتوانیم درباره هیجان ها و افکار خودمان، همانطور که در حال تجربه شدن هستند، صحبت کنیم.
وی ادامه داد: راهکار جایگزین بعدی برای چنین شرایطی، انجام تمرین های خود شفقت ورزی است.
این مدرس دانشگاه علامه قزوینی گفت: برخی از این تمرین ها کمک می کنند تا بدانیم وقتی در زمان چالش و بحران، چنین افکار و هیجاناتی را تجربه می کنیم در واقع به این معناست که بدن مان به شکلی طبیعی مشغول به فعالیت است و سایر افراد نیز زمانی که در شرایط چالشی قرار می گیرند، احساساتی مشابه آنچه را که ما تجربه می کنیم، دارند.
این روانشناس تصریح کرد: این موضوع کمک می کند تا کمتر خودمان را غیرطبیعی ببینیم و در نتیجه تلاش کمتری برای سرکوب هیجان های خود انجام دهیم.
شرم از تصویر بدنی به عنوان مانعی برای خودکارآمدی سبک زندگی موثر بر وزن و تحلیل کیفی عوامل موثر بر ایجاد و تداوم شرم از تصویر بدنی
در حالی که برخی فرض می کنند که شرم از تصویر بدنی می توانند انگیزه ای برای خودکارآمدی سبک زندگی موثر بر وزن باشد، این مقاله این فرضیه را به چالش کشید و با دو هدف ۱) بررسی رابطه بین شرم از تصویر بدنی و خودکارآمدی سبک زندگی موثر بر وزن و ۲) شناسایی کیفی عوامل ایجاد کننده و تداوم بخش شرم از تصویر بدنی صورت گرفت. برای انجام هدف اول پژوهش ۵۵ داوطلب دارای اضافه وزن و چاقی به پرسشنامه های خودکارآمدی سبک زندگی موثر بر وزن کلارک و همکاران (۱۹۹۱) و شرم از تصویر بدن دوآرت و همکاران (۲۰۱۴) پاسخ دادند.
داده ها با ضریب همبستگی پیرسون تحلیل گردید. به منظور انجام هدف دوم پژوهش، مصاحبه های بازپاسخ تا اشباع داده ها (۱۱ نفر از داوطلبین) انجام شد و داده ها به روش تحلیل محتوا تحلیل شدند. یافته های هدف اول نشان داد، شرم از تصویر بدنی رابطه معکوسی با تمام ابعاد خودکارآمدی سبک زندگی موثر بر وزن شامل خودکارآمدی هنگام هیجان هاي منفی، خودکارآمدی هنگام دردسترس بودن غذا، خودکارآمدی هنگام فشار اجتماعی، خودکارآمدی هنگام ناراحتی جسمانی، و خودکارآمدی هنگام فعالیت هاي مثبت دارد و هرچه شرم از تصویر بدنی افراد بیشتر باشد، خودکارآمدی کمتری نسبت به سبک زندگی موثر بر وزن دارند.
یافته های هدف دوم پژوهش نشان داد که عوامل ایجاد کننده شرم از تصویر بدنی شامل تجارب دوران کودکی و نوجوانی (انتقاد و سرزنش توسط والدین، تمسخر توسط همسالان، سرزنش توسط معلمان، تمسخر توسط اطرافیان و تبلیغات رسانه ها برای اندام ایده آل) و عوامل تداوم بخش آن شامل تجارب حال حاضر (تمسخر و انتقاد توسط اطرافیان، ایجاد انگیزه برای تغییر از طریق خود سرزنشی، تبلیغات رسانه ها برای اندام ایده آل، برخوردهای اجتماعی، پرخوری به عنوان یک استراتژی کاهش تنش، اجتناب از اجتماع و خود قضاوتی در خصوص تصویر بدنی) می باشد.
چنانچه می خواهید به این مطلب در مقاله خود استناد کنید، به این شکل رفرنس دهید:
Dousti P.& Hosseininia N. (2021). Shame of Body Image as An Obstacle to Lifestyle Self-Efficacy Affecting Weight: Qualitative Identification of The Causes and Perpetuating the Shame of Body Image. International Journal of Indian Psychology, 9(3), 1264-1270.
تدوین یک برنامه درمانی
با پایان مراجعه اول، روانشناسان معمولاً تصویر کاملی از یک مراجع دارند. آنها در مورد اینکه در حال حاضر مراجعین اقدامات خوبی انجام می دهند و باید ادامه دهند، گفتگو می کنند. آنها زمینه های نیاز و دشواری مربوط به مدیریت وزن(چاقی- لاغری) را شناسایی می کنند.
خرید کتاب مدیریت وزن و تغییر سبک زندگی
پس از ویزیت اولیه، روانشناس و مراجع جدول ادامه ملاقات و پیگیری را تدوین و شروع به ایجاد یک برنامه درمانی می کنند. برنامه‌های درمانی از یک فرد به فرد دیگر متفاوت هستند اما ترجیحا کوتاه هستند. این برنامه اغلب شامل آموزش رفتارهای خود-نظارتی، تغییر باورهای قدیمی، ایجاد مهارت‌های مقابله جدید و ایجاد تغییرات در محیط خانه و محل کار برای حمایت از اهداف سلامتی هستند. روانشناسان به افراد در رفع موانع کاهش وزن، شناسایی راه‌های مثبت برای تغییر عادات ناسالم و توسعه مهارت‌ها و شیوه‌های تفکر جدید کمک می‌کنند.
بسیاری از روانشناسان بر روی یک رفتار بهداشتی در یک زمان تمرکز دارند. به عنوان مثال، اگر عصر، یک زمان چالش برانگیز برای حفظ عادات غذایی خوب باشد، روانشناس ممکن است از مراجع بخواهد که یک بخشی از غذا را نگه دارد و احساس و فکر خود را یادداشت کند. این عوامل اطلاعات مهمی راجع به آنچه باعث رفتارهای خوردن می شود را فراهم می کند و به روانشناس و مراجع کمک می کند تا راهی برای پرداختن به رفتارها پیدا کنند.
منبع: انجمن روانشناسی امریکا/ مترجم: نرگس حسینی نیا
یک روانشناس در کنترل وزن (چاقی-لاغری) چه کمکی می کند؟
افراد به طرق مختلفی وزن می گیرند (چاق می شوند)، با این حال وقتی صحبت از کاهش وزن (لاغری) می شود، بسیاری از افراد می دانند که باید بیشتر روی غذا خوردن و ورزش تمرکز کنند.
خرید کتاب مدیریت وزن و تغییر سبک زندگی
اما یک جنبه اصلی کنترل وزن درک و مدیریت افکار و رفتارهایی است که می توانند در کاهش وزن اختلال ایجاد کنند. روانشناسان ممکن است با افراد و خانواده ها به طور مستقل در غالب یک تیم مراقبت بهداشتی یا جداگانه کار کنند، در شرایطی که سلامت روان و خدمات پزشکی یکپارچه هستند.
گاهی اوقات ممکن است یک روانشناس در مورد کنترل وزن با مراجعی کار کند که شخصا تصمیم به مدیریت وزن(چاقی-لاغری) گرفته یا توسط پزشک، متخصص تغذیه یا سایر متخصصان حوزه سلامت ارجاع شده است. افرادی که از روانشناسان کمک می گیرند در بازه سنی کودکان تا بزرگسالان هستند. این افراد شامل کسانی می شوند که با مدیریت وزن خود دچار مشکل هستند یا مشکلات وزن آنها مربوط به بیماری های مزمن مانند دیابت و بیماری های قلبی یا شرایط دیگری مانند افسردگی، اضطراب یا اختلالات خوردن است.
منبع: انجمن روانشناسی امریکا/ مترجم: نرگس حسینی نیا
هنگام مراجعه به روانشناس در مورد کنترل وزن (چاقی- لاغری) چه اتفاقی رخ می دهد؟
ملاقات اولیه با یک روانشناس در خصوص مدیریت وزن (چاقی-لاغری) معمولاً شامل بحثی در مورد تاریخچه و نگرانی های شماست. این مباحثه ممکن است شامل اهداف مدیریت وزن شما و بررسی تلاش های قبلی برای کاهش وزن (لاغری)، تاریخچه پزشکی (داروهای مصرفی- ریسک فاکتورهای موجود مثل قند- چربی و ….)، سطح استرس، وضعیت فعلی زندگی و منابع پشتیبانی اجتماعی شما مانند خانواده و دوستان باشد.
خرید کتاب مدیریت وزن و تغییر سبک زندگی
برای کمک به شما، روانشناسان می خواهند در مورد عادات، باورها و نگرش هایتان در مورد غذا، خوردن، کاهش وزن و تصویر بدنی ای که ممکن است از اهداف سلامتی شما پشتیبانی نکند، آگاهی یابند. باورهای ناسالم رایج که مراجعین بیان می کنند عبارتند از: اجبار برای پاک کردن بشقاب خود (غذای بشقاب را تمام کنند)، خوردن دسر حتما بعد از غذا و احساس شکست وقتی کاهش وزن متوقف می شود. برخی از رفتارهای معمولی عبارتند از: ۱) خوردن هر آنچه که می خواهند بعد از ورزش، ۲) استفاده از غذا برای کنار آمدن با احساس کسالت یا استرس، و ۳) ادامه به خوردن غذا هنگامی که دیگر گرسنه نیستند.
این نوع رفتارها و عقاید غالباً تلاش برای کاهش وزن را خراب می کنند. روانشناسان با مراجعین در مورد چالش های خود در انتخاب سالم و شناسایی محرک هایی که مراجع را به سمت انتخاب های ناسالم می کشاند، صحبت می کنند. همچنین یک روانشناس ممکن است یک مراجع را از نظر اضطراب، افسردگی و اختلالات خوردن از جمله خوردن پرخطر ارزیابی کند. این شرایط گاهی اوقات می تواند در مسائل مربوط به وزن (چاقی- لاغری) نقش داشته باشد.
منبع: انجمن روانشناسی امریکا/ مترجم: نرگس حسینی نیا