در حالی که برخی فرض می کنند که شرم از تصویر بدنی می توانند انگیزه ای برای خودکارآمدی سبک زندگی موثر بر وزن باشد، این مقاله این فرضیه را به چالش کشید و با دو هدف ۱) بررسی رابطه بین شرم از تصویر بدنی و خودکارآمدی سبک زندگی موثر بر وزن و ۲) شناسایی کیفی عوامل ایجاد کننده و تداوم بخش شرم از تصویر بدنی صورت گرفت. برای انجام هدف اول پژوهش ۵۵ داوطلب دارای اضافه وزن و چاقی به پرسشنامه های خودکارآمدی سبک زندگی موثر بر وزن کلارک و همکاران (۱۹۹۱) و شرم از تصویر بدن دوآرت و همکاران (۲۰۱۴) پاسخ دادند.
داده ها با ضریب همبستگی پیرسون تحلیل گردید. به منظور انجام هدف دوم پژوهش، مصاحبه های بازپاسخ تا اشباع داده ها (۱۱ نفر از داوطلبین) انجام شد و داده ها به روش تحلیل محتوا تحلیل شدند. یافته های هدف اول نشان داد، شرم از تصویر بدنی رابطه معکوسی با تمام ابعاد خودکارآمدی سبک زندگی موثر بر وزن شامل خودکارآمدی هنگام هیجان هاي منفی، خودکارآمدی هنگام دردسترس بودن غذا، خودکارآمدی هنگام فشار اجتماعی، خودکارآمدی هنگام ناراحتی جسمانی، و خودکارآمدی هنگام فعالیت هاي مثبت دارد و هرچه شرم از تصویر بدنی افراد بیشتر باشد، خودکارآمدی کمتری نسبت به سبک زندگی موثر بر وزن دارند.
یافته های هدف دوم پژوهش نشان داد که عوامل ایجاد کننده شرم از تصویر بدنی شامل تجارب دوران کودکی و نوجوانی (انتقاد و سرزنش توسط والدین، تمسخر توسط همسالان، سرزنش توسط معلمان، تمسخر توسط اطرافیان و تبلیغات رسانه ها برای اندام ایده آل) و عوامل تداوم بخش آن شامل تجارب حال حاضر (تمسخر و انتقاد توسط اطرافیان، ایجاد انگیزه برای تغییر از طریق خود سرزنشی، تبلیغات رسانه ها برای اندام ایده آل، برخوردهای اجتماعی، پرخوری به عنوان یک استراتژی کاهش تنش، اجتناب از اجتماع و خود قضاوتی در خصوص تصویر بدنی) می باشد.
چنانچه می خواهید به این مطلب در مقاله خود استناد کنید، به این شکل رفرنس دهید:
Dousti P.& Hosseininia N. (2021). Shame of Body Image as An Obstacle to Lifestyle Self-Efficacy Affecting Weight: Qualitative Identification of The Causes and Perpetuating the Shame of Body Image. International Journal of Indian Psychology, 9(3), 1264-1270.