«به جای اینکه در افکار خود گرفتار شوید، سعی کنید به عقب برگردید و آنچه را که ذهن شما انجام می‌دهد، درک کنید. به سادگی به هر فکر نگاه کنید و آن را در یک طبقه مانند نگرانی، قضاوت، برنامه ریزی، یادآوری و غیره قرار دهید. هنگامی که احساس ناراحتی می‌کنید، فقط ازخودتان بپرسید «من چه فکر می‌کنم؟». به خودتان بگویید: “حالا ذهن من یک فکر _______ دارد.”
افکار خود را به عنوان چیزی که ذهن شما تولید می‌کند، و نه به جای چیزی که هستید و یا کاری انجام می‌دهید، توصیف کنید. به عنوان مثال “من فکر می‌کنم که _________.” شما می‌توانید یک گام جلوتر بروید و به خودتان بگویید “من متوجه هستم که دارم به ___________ فکر می‌کنم.” شما می‌توانید اینکار را با احساسات، خاطرات و احساسات بد ننیز انجام دهید».
منبع: دوستی، پیمان. قدرتی، گلناز. ابراهیمی، محمد اسماعیل. (۱۳۹۷). راهنمای درمان گروهی بر اساس پذیرش و تعهد درمانی. انتشارات امین نگار: تهران.
